Heeft u wel eens midden in de nacht over een onverlichte polderweg gefietst? Hiervoor gaat het volgende gedicht van Robin Kerkhof, Literator 3.0.
Nachtelijke dagdroom
Fietsend
op een onverlichte polderweg
met duisternis rondom
en boven mij de Melkweg
waan ik me tussen de sterren.
De lichtpunt
in de verte
is geen boerderij
maar de maan Callisto.
De contouren
langs de weg
zijn geen bomenrij
maar de Kuipergordel.
Het schijnsel
aan de horizon
is niet Rotterdam
maar de Lagunenevel.
Dan valt mijn voorwiel
in een zwart gat.
Dag
droom.
Gerelateerd:
Delen via Facebook of Twitter? Graag!