De laatste jaren krijg ik steeds meer de indruk dat wij een overheid hebben die het okay vindt dat steeds minder mensen nog kunnen meedoen. Hierover schreef ik een politiek gedicht met als titel: “De brug die blijft versmallen, tenzij“
Over het gedicht
De hoofdschuldige voor de situatie zoals in bovenstaande gedicht beschreven, is natuurlijk de VVD onder Mark Rutte. Dat neem ik deze partij trouwens niet kwalijk. De ‘ideologische’ basis van de VVD is nu eenmaal het neoliberalisme. En het is bekend dat het neoliberalisme ver af staat van medemenselijkheid. Zij zijn als het ware elkaars tegenpolen.
Echter andere partijen zijn medeplichtig aan het inhumane neoliberale beleid van de afgelopen jaren. Ik doel dan met name op de CDA en de PvdA. Deze partijen lijken meer en meer de connectie met de eigen ideologische basis te hebben verloren.
Het neoliberale beleid waar deze twee partijen in verschillende coalities aan hebben bijgedragen, staat ver af van de Christelijke en sociaal democratische uitgangspunten waar deze partijen zeggen voor te staan. Dit geldt vooral voor de partijelite en minder voor de gewone leden van deze politieke partijen.
Ik hoop dat de partijtop van beide partijen leert om beter naar de gewone leden te luisteren. Voor mijn eigen partij heb ik goede hoop, want ik merk dat de ledendemocratie van de PvdA steeds beter functioneert. Desondanks valt er nog wel iets te verbeteren, maar in ieder geval bewegen wij in de juiste richting.
Over de CDA ben ik minder optimistisch. De wijze waarop de partijtop continu Pieter van Omtzigt opzij schuift, terwijl hij ontzettend populair is bij leden en kiezers, is een teken aan de wand.
#stemgeenvvd